Óboe

O óboe é un instrumento musical de vento madeira de lingüeta dobre que apareceu por primera vez en Francia cara 1660.
Dende a súa invención apenas sufriu cambios. Evolucionou da chirimía tiple e inmediatamente foi aclamado pola súa variedade tonal calidade expresiva.
Os primeiros óboes posuían un tono estridente e desafinaban con facilidade, pero a pureza de tono do óboe moderno fixo que normalmente se use como referencia para afinar o resto dos instrumentos da orquestra.
A dificultade para soprar a través dunha boquilla de lingüeta dobre fai que as familias dos óboes e os fagotes resulten difíciles de interpretar nos seus rexistros graves